|
||||||||
“ Only a top musician like Ben Poole, can deliver live these top performances… “ Ben Poole is voor Rootstime allang geen onbekende meer! We kennen hem als frontman van de Ben Poole Band en van het Ben Poole Trio. Hem nog voorstellen moet hier in feite niet meer. Deze Britse Blues/Rock/Soul gitarist en singer-songwriter begon zijn carrière als gitarist bij zangeres Dani Wilde. Als muzikant was zijn doel een eigen band hebben en die kwam er, als hij gaat samenwerken met bassist Barry Pethers en drummer Alan Taylor. De Ben Poole Band debuteerde in 2010 met de EP ‘Everything I Want’. Ben Poole tourde eind 2011 voor het eerst in Nederland. In 2012 bracht hij zijn debuut studio album ‘Let's Go Upstairs’ uit. Op het album stonden al een reeks eigen nummers. Ondertussen trad Ben al op tijdens enkele bekende festivals (waaronder Kwadendamme 2013, Highlands Fest. 2013 en Swing Wespelaar 2015) en (natuurlijk) ook al enkele keren in Verviers, in de Spirit Of 66. In 2013 tekende Ben Poole een contract bij Manhaton Records en trad hij op in de Royal Albert Hall. Dit optreden werd opgenomen en in 2014 uitgebracht als ‘Live At The Royal Albert Hall’. De line-up van de band veranderde en er volgde een tweede studio album ‘Time Has Come’ (2016), met Wayne Proctor als producer. In oktober 2018 was er bij Manhaton Records de release van ‘Anytime You Need Me’, Poole’s derde album. Het was, vergeleken met zijn tweede release, een wat harder en meer gitaar gedreven album. Poole schreef de nummers samen met Wayne Proctor en Steve Wright. In juli van het voorbije jaar nam Poole -voor de tour koos hij terug voor een trio- tijdens drie shows in de UK (Barnsley, Londen en Kendal) het dubbele live album ‘Live ‘19’ op. Mixing en mastering werd in de Superfly studio’s in Ollerton gedaan door Wayne Proctor. De band bestond uit drummer Wayne Proctor en bassist Steve Amadeo. De nummers die op de setlists stonden koos hij vooral uit zijn twee laatste albums. Er is zoals het hoort bij een liveshow, eerst een korte intro en dan opent Poole met veel grungy fuzz gitaar “Take It No More”. Proctor & Amadeo zorgen resp. op drums en bas voor een stevige midtempo groove. Poole zelf imponeert al direct met zijn zang en gevarieerd gitaarspel op zijn vertrouwde Fender Telecaster. Met “Win You Over” volgt een shuffle en vertraagt hij na zijn eerste solo, om zijn bandleden voor te stellen. De eerste cover “Start The Car”, een nummer dat Jude Cole uitbrachtin 1992 (te vinden op ‘Anytime You Need Me’), is een meer funky nummer dat het publiek aan het klappen krijgt. Van Freddie King (‘Freddie King Sings’, 1961) volgt dan, na een lange uitgesponnen gitaar intro, het méér dan 11 minuten durende, indrukwekkende “Have You Ever Loved a Woman”. Na het verdiende uitbundige applaus volgt “The Question Why” (uit het gelijknamige album). Ben speelt voor dit Latino-getint nummer ook op zijn Gibson en weet met tempowisselingen, de spanning in het nummer te houden. Voor “Further On Down The Line” kiest Poole opnieuw voor zijn Telecaster. Deze melodieuze, soms funky blues rocker wordt gedragen door Amadeo’s baslijn. Van het eerste deel van dit live album blijft er nog “Don't Cry For Me” over. Ook deze soulvolle ballade van Steve Wright (1947-2015: een Australisch zanger van Britse afkomst, zanger van The Easybeats) doet Poole vocaal en instrumentaal feilloos. Het lijkt of zijn zwoele stem gemaakt is voor deze emotionele nummers. “Lying To Me” opent het tweede deel van ‘Live ‘19’. Het is een strakke rocker met prima backing van de ritmesectie en, met opnieuw een geweldige solo van Poole. Mark Knopfler schreef “I Think I Love You Too Much”. Het nummer is bij velen bekend in de versie van Jeff Healey. Met de original “Found Out The Hard Way” vertraagt het ritme. In deze melodieuze ballade is de zang weer heel belangrijk. Op het einde demonstreert Poole zijn klasse in een pakkende gitaarsolo. Het uptempo “Stay At Mine” is erg funky en de reguliere afsluiter wordt “Anytime You Need Me”. De titelsong uit zijn meest recente album duurt hier 14:24. In deze aanstekelige funky blues rocker weten de drie samen én individueel nog eens te imponeren. De drums van Wayne Proctor zorgen voor de knappe groove, Steve Amadeo demonstreert minutenlang zijn klasse op Lakland bas en Ben Poole schittert met twee solo’s. Als “extra” volgt er -als hommage aan zijn Ierse “idool”- een nummer dat hij speciaal voor Gary Moore schreef, “Time Might Never Come”. In deze mooi opgebouwde ballade (van 15:35!) weet Poole nog eenmaal letterlijk alles en vooral heel subtiel uit zijn Gibson gitaar te halen. Het overdonderde applaus dat zijn solo uitlokt, spreekt ook nu weer boekdelen. Er volgt nog een warm applaus voor het trio, waarna de lampen langzaam doven. Het dubbele album van het Ben Poole Trio, ‘Live ‘19’ is een blues rock album van topkwaliteit. De opname kwaliteit is uitstekend, de setlist blijft boeiend en het Ben Poole Trio verrassend. Als live album, een aanrader! “ The Ben Poole Trio's double album, ‘Live ‘19’ is a top quality blues rock live album. The recording quality is excellent, the set list remains fascinating and the Ben Poole Trio surprising. As a live album, highly recommended!... “ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans
Album track list: Album line-up: Discography Ben Poole (Trio*):
|
||||||||
|
||||||||
 (2).jpg)
.jpg)
.jpg)
